Onveilig?

Soms schrik ik als ik in gesprek ben met collega’s. Voor mij niet vermoedde zaken worden ter tafel gebracht. Recent heb ik een aantal keren gehoord dat binnen ons team voor een aantal collega’s een minder veilige cultuur heerst. Collega’s voelen zich onvoldoende veilig om zaken bespreekbaar te maken, of zijn teleurgesteld in reacties als zij zaken bespreekbaar proberen te maken. Er ontstaat het idee van ‘we modderen maar voort’.  Soms is dat idee ook waar, zeker als irritaties, misverstanden, opvattingen niet meer worden uitgesproken en opgelost.

Mijn blogje met de vergelijking tussen een voetbalteam en ons team heeft een aantal zaken/ vragen in zich die stof tot nadenken zouden moeten opleveren.

Afspraak is afspraak is een vaak gehoorde kreet, maar de realiteit is weerbarstiger. Afspraken worden gemaakt, maar (b)lijken niet voor iedereen te gelden. Blijkbaar is er dan onvoldoende commitment om de afspraken na te komen. Maar elkaar daar op aanspreken is iets wat we niet altijd doen. Soms is ook onduidelijk wie iets zou doen en wanneer het klaar is. We maken dan te vage afspraken met elkaar en soms was niet iedereen aanwezig en lijkt de opvatting te zijn :  dan geldt het niet voor mij.

Dan is er nog het fenomeen dat ‘iedereen er een plasje over wil doen’. Mogelijk komt dat voort uit de diversiteit binnen teams. Totaal verschillende persoonlijkheden, verschillende achtergronden, opleidingen, opvattingen etc. We zoeken graag de discussie, dat is goed. Maar het niet afmaken van de discussie leidt niet altijd tot een verandering of verbetering. De één denkt…we hebben toch iets afgesproken? Terwijl de ander er stellig van overtuigd is, dat de discussie niet tot een afspraak heeft geleidt.

Ook in 2017 hebben we met elkaar de afdeling gerund en iedere dag aan alle cliënten zorg verleend. Over het algemeen hebben we tevreden klanten en is onze naam binnen Hilverzorg en ook bij externe partners goed te noemen. Hoe we dat doen? Goede vraag, blijkbaar zijn we professioneel genoeg om onze eigen teleurstellingen niet naar buiten uit te stralen. En wat er ook gebeurd, de basiszorg gaat altijd door.

Maar…. We willen ook een top team zijn/worden, groeien, expertise ontwikkelen etc. Daarvoor is het echt noodzakelijk om een plan te hebben, uit te voeren, te evalueren, bij te stellen en elkaar daarbij te helpen en er aan te houden.

We hebben plannen op een paar niveaus:

-jaarplan voor de locatie

-jaarplan voor de afdeling

-MIJN plan

Al deze plannen moeten elkaar aanvullen en dus ook bij een ieder bekend zijn. Dat vraagt transparantie, vertrouwen en commitment. Het is goed hier met elkaar bij stil te staan voordat we 2018 in gaan met elkaar. Ik heb het al eens eerder geschreven

”samenwerken is méér dan samen werken”.   

Belangrijke vragen kunnen zijn:  durf jij open en eerlijk te zeggen hoe je in de organisatie en afdeling staat?  Waarom werk je hier (nog), Kun je aangeven wat jij bijdraagt? Wat je van anderen nodig hebt om verder te komen?

Lief zijn voor elkaar lijkt mooi, maar als dat betekent  dat je niet eerlijk kunt of wilt zijn, zijn we helemaal niet lief. Niet voor onszelf en ook niet voor de ander !

 

Unsafe?

Sometimes I get scared when I am in a conversation with colleagues. Unsuspected cases are presented to me. Recently I have heard a number of times that for quite some teammembers the workplace is experienced as a less secure culture. Colleagues feel insufficient safe to bring up issues, or are disappointed in comments if they try to discuss their issues. There arises the idea of 'we just move on'. Sometimes that idea is true, especially if irritations, misunderstandings, views are no longer pronounced and resolved.

My little blog with the comparison between a football team and our team has a number of issues/questions in itself that should provide food for thought.

‘A deal is a deal’ is a cry often heard, but the reality is complicated. Arrangements are made, but do not seem to apply to or for everyone. Apparently, there is insufficient commitment to the agreements. But speak out to each other there is something we don't always do. Sometimes it is also unclear who would do something and when it should be ready. We then make to vague agreements with each other and sometimes not everyone was present and the view seems to be: then it is not for me.

Then there is the phenomenon that ' everyone wants to make  a pee on it '. Maybe that comes from the diversity within the team. Totally different personalities, different backgrounds, education, beliefs etc. We are looking for the discussion, which is good. But when it doesnt get finished,  the discussion does not always lead to a change or improvement. One thinks ... we have agreed something? While the other firmly believes, that the discussion did not lead to an appointment.

Also in 2017 we have with each other every day to all clients the Department-run care. Generally we have satisfied customers and our name is good in Hilverzorg and also with external partners. How we do it? Good question, apparently we are professional enough to have our own disappointments not to radiate outward. And whatever happens, the basic care is always ongoing.

But .... We also want to be / become a top team, grow, develop expertise etc. For that it is really necessary to plan, implement, evaluate, and to help each other here and there.

We have plans on a few levels:

-year plan for the location

-annual plan for the Department

-My plan, a personal plan for each team member

All these plans must complement each other and therefore known by everyone. This requires transparency, trust and commitment. It's good to think about it before we start 2018 with each other. I have already written once before

"working together is more than work together".

Important questions include: do you dare to be open and honest to say how you see the Organization and Department? Why do you work here (yet), can you indicate what you contribute? What you need from others to move forward?

Being sweet to each other seems pretty nice, but if that means you can't  or dont want to be honest, we are not sweet at all. Not to ourselves nor to the other!