Reis door de tijd
In de jaren ' 80 werd ik besmet met het ‘Frank Boeijen-virus’. Ik had moeite om te wennen aan zijn muziekstijl en teksten. Het begon met een cassettebandje met sommige van zijn liedjes erop en ik begon het af te spelen en nam de tijd om te luisteren en probeerde te begrijpen waar hij over zong.
Het moment dat een nieuw album werd uitgebracht was ik één van de eersten die naar de winkel rende om het te kopen. Vervolgens thuisgekomen zette ik de plaat op en begon te luisteren, een nieuwe wonder verwachtend. Meestal was het een teleurstelling ... want luisterend naar de nieuwe liedjes begreep ik niet meteen de diepere betekenis (voor mij).
Onze kinderen werden geboren in 1986, 1987 en 1989. Ze groeiden op met het luisteren naar Frank Boeijen: thuis, in de auto en zelfs onder de douche. Ik draaide zijn muziek vaak en dat is iets wat zij zich nog heel goed herinneren.
Er was een tijd in de jaren 90, dat ik mezelf niet herkende in de teksten en niet genoot van het luisteren, ook ging ik niet naar concerten. Waarschijnlijk was ik toen bezig met veel andere dingen in mijn leven.
Op een gegeven moment begon ik weer te luisteren en op iedere cd stond tenminste één lied dat leek te passen bij mijn leven op dat moment. En toen een paar weken geleden werd aangekondigd dat hij opnieuw in mijn woonplaats zou optreden aarzelde ik niet en heb twee tickets voor zijn concert besteld.
Daar zittend realiseerde ik me dat hij bijna 60 is en zelf zal ik binnenkort 55 worden. De wildere nummers zijn geschiedenis en het is allemaal veranderd naar meer rust en nog meer een poëtische stijl. De hoge noten werden een probleem en hij zei ook de geest is sterk maar het lichaam ouder.
De tapes werden vinylplaten en vervolgens werden de cd's uitgevonden. Het toont voor mij aan hoe lang hij al een deelgenoot van mijn leven is. Reizen door de tijd met Frank was leuk, maar liet me me ook realiseren dat ik nu zo veel ouder ben en veel heb meegemaakt door de jaren heen.
Soms voelt het alsof ik het allemaal wel gezien heb en een diep gevoel van leegte en vermoeidheid komt over me . Gebrek aan inspiratie en energie om de dingen te doen die ik graag doe, de woorden komen niet, de ideeën voor een nieuw schilderij zijn ver weg. Zelfs een wandeling kan voelen als een routine... het nemen van een foto en me afvragen heb ik deze niet al eens eerder gemaakt?
Dat is het moment wanneer alles lijkt stil te staan, wanneer dagen gewoon door mijn vingers lijken te glijden, als er niet veel is dat me, me gelukkig laat voelen. De dagen wanneer ik me zo oud en moe voel . Dan ik pak mezelf samen, start een nieuwe wandeling en besef dat mijn reis nog niet aan een einde is gekomen.
Als mijn reis dan eindigt, dan zal Frank Boeijen er zijn met een lied…
Frank Boeijen - De Wind Nam Hem Mee
Kijk naar de maan
Kijk naar mij
Kijk hoe klein wij zijn
Zandkorrels in de wind
Schreeuw tegen de maan
Schreeuw tegen mij
Schreeuw je hart uit
Ik houd je vast in de wind
De wind nam hem mee
Hij komt nooit weer
Donker is de nacht
Donker zijn wij
Wij zijn broer en zus
Vreemden voor elkaar
Wat ben ik voor jou
Jij hebt niets aan mij
Maar je lijkt op mij
En samen staan wij in de wind
De wind nam hem mee
Voor altijd
Wat kan ik voor je doen
Een troost zijn
Zoals een broer voor zijn zus hoort te doen
Zoals een broer voor zijn zus hoort te doen
Journey through time
In the ’80s I got contaged with the Frank Boeijen virus. I had to get used to his musicstyle and lyrics. It started with a tape with some of his songs and I started to play it and took the time to listen and tried to understand what he was singing about.
The moment it was anounced a new album would appear I was one of the first people to run to the store to get it. Then coming home put it on my recordplayer and start to listen, expecting a new miracle. Usually it was dissapointing.... because listening to the new songs I didnt get the deeper meaning (for me) right away.
Our kids were born in 1986, 1987 and 1989. They grew up listening to Frank Boeijen at home, in the car and even under the shower. I did play his music a lot and they still remember that quite well.
There was a time in the 90’s I did not recognize myself in the lyrics and didn’t enjoy listening, nor did I go to concerts. Probably I was busy with other things in my life then too.
Anyway at some point I started listening and buying again and in every cd was at least one song that seemed to fit to my life at that moment. And then a few weeks ago it was anounced he would perform in my hometown again. I didn’t hesitate and ordered two tickets for his concert.
Sitting there I realised wow hes almost 60 now and I will be 55 soon. The wilder songs are history and it all changed to more quiet and even more poëtic style. The high notes became an issue and he also said the mind is strong but the body grew older.
The tapes became vinyl records and then the cd’s were invented. It shows for how long time he is a part of my life. Traveling through time with Frank was nice, but also showed me I am so much older now and went through a lot over the years.
Sometimes it feels like I have seen it all and a deep feeling of emptyness and tiredness comes over me. Lack of inspiration and energy to do the things I like, the words wont come, the ideas for a new painting are far away. Even a walk can feel like a routine….taking a pic and wondering, didnt I take this one before?
Thats the moment when it all seems to stand still, when days just slip through my fingers, when theres not much that makes me feel happy. Days when I feel soo old and tired. Then I grab myself together, start a new walk and realise my journey has not come to an end yet.
And then, when my journey comes to an end, Frank will be there with a song:
The wind took him away……
Look at the moon
Look at me
Look how small we are
Grain in the wind
Shout at the moon
Shout at me
Shout your heart out
I’ll hold you in the wind
The wind took him away
He’ll never come back
Dark is the night
Dark are we
We’re brother and sister
Strangers to one another
What am I to you
I’m of no use to you
But you look like me
And together we’ll stand
In the wind
The wind took him away
Forever
What can I do for you
Being a comforter
Just like a brother has to do
To his sister