Een paar momenten waarop ik als volwassen man huilde

Van nature ben ik niet iemand die snel zal huilen. Toch zijn er uiteraard ook in mijn leven momenten geweest waarop ik mijn emoties niet onder controle kon houden. Als kind zal ik vast vaker hebben gehuild dan in de jaren na mijn 20e levensjaar. Ik zal me ook niet alle keren herinneren, maar een aantal momenten kan ik nog wel terughalen.

In ieder geval in 1986, 1987 en 1989, de jaren waarin onze kinderen werden geboren. Na negen maanden wachten komt het moment waarop je kind zich een weg baant naar deze wereld om het leven te starten. Dat gaat niet onopgemerkt voorbij omdat degene waar je heel veel van houdt ook degene is die de ingang tot deze wereld is. En daarmee ook degene die daardoor moet lijden als gevolg van hormonale veranderingen, een lichaam dat in omvang toeneemt en dan ook nog de pijnen van de weeën en het ter wereld brengen van het wonder genaamd nieuw leven. Ik kan me de geboorte van alle drie mijn kinderen nog scherp herinneren, de spanning, de machteloosheid, het wachten, de toenemende frequentie van de weeën,  het puffen en zuchten, het zien van je geliefde in pijn. En dan het moment van de geboorte, een hoofdje, schoudertjes een lijfje en je kijkt snel of alles erop en aan zit. De eerste kreetjes en dan ligt er een nieuw wonder op de buik van je geliefde die alle pijn en ongemak heeft moeten doorstaan. En dan, de trotse blik van je vrouw,  die uitdrukt  ‘ik heb het gedaan’ en hier houdt ik ons kind vast. De ontlading van negen maanden wachten en getuige zijn van het ter wereld komen van je kinderen. Dat zijn drie momenten waarop ik zeker huilde.

A few moments when I, as a grown man cried

By nature I'm not a person who will soon cry. Yet there are also moments in my life that I could not keep my emotions under control. As a child I will probably have cried more frequently than in the years after my 20th year of life. I will also not remember all the times I did cry, but some times I could retrieve it. 
In any case, in 1986, 1987 and 1989, the years when our children were born. After nine months of waiting the time when your child is a way to start the life to this world. That's not going to go unnoticed because your most beloved one is  also the one making the entrance to this world. And with it the one who must suffer as a result of hormonal changes, a body that increases in size and the pains of the contractions and bring the world of the wonder called new life. I can clearly recall the birth of all three of my children , the sharp tension, the helplessness, the waiting, the increasing frequency of the contractions, puffing and groaning, seeing your loved one in pain. And then the time of birth, a head, shoulders a body and you look fast if  all is there and complete. The first cries and then there is a new wonder on the belly of your loved one who has suffered all the pain and discomfort. And then, the proud look of your wife, that expresses ' I did it ' and here I keep our child. The discharge of nine months of waiting and witness it when your children come tot his earth. That are three times when I definitely cried.