Mijn laatste vakantie……

 

Afgelopen weekend heb ik genoten van een soort korte vakantie met mijn schoonvader en zwagers. Een tripje wat al langer geleden bedacht werd en nu uiteindelijk plaats vond. De keuze was gevallen op het plaatsje Wateren in Drenthe, een klein plaatsje met maar een paar honderd inwoners. Een stipje op de kaart van Nederland, bij de meesten onbekend.

Wateren deed en doet mijn hart sneller kloppen om meerdere redenen. Het is het plaatsje midden in de bossen waar ik als jonge jongen mijn vakanties met mijn ouders en het gezin doorbracht. De jaren 70, ik zat nog op de lagere school en speelde nog riddertje… in m’n eentje midden in het bos. Twee kleine huisjes die we beiden een aantal keren hebben gehuurd voor onze zomervakantie.

In wisselende samenstellingen verbleven we daar dan één of twee weken. Dichtbij de boerderij van Wolter en Jannie waar we verse melk konden kopen. Rondom de bossen en weilanden waar een gevoel van vrijheid automatisch over mij kwam en komt. De herinneringen zijn talloos en zijn me dierbaar, de mogelijk mindere herinneringen heb ik blijkbaar weggestopt.

Altijd als ik in latere jaren enigszins in de buurt van Wateren kwam, moest ik even naar de twee huisjes in het bos alsof ik de herinneringen dan weer vast zou kunnen pakken. Helaas dat gaat niet, het zijn gewoon twee huisjes met herinneringen uit het verleden dat achter me ligt.

In 2003 gingen mijn ouders met mijn zus en ex zwager een weekje naar Wateren. Ze bezochten een modern vakantiepark dat is aangelegd op de grens van Wateren en Zorgvlied. Later kreeg ik een dvd met een impressie van hun vakantie. Dat het de laatste vakantie van mijn vader zou zijn, konden we toen uiteraard niet weten. Nog geen maand later kwam hij om bij een auto ongeluk. In de film hoor ik mijn moeder –als ze op het punt staan het park te verlaten om naar huis te gaan- zeggen:  dit hebben we nu wel gezien, volgend jaar ergens anders heen. Dat is er dus nooit meer van gekomen.

Het meest dichtbij kwam ik in 2009 toen ik samen met mijn vrouw Carin één van de huisjes huurde. Binnen kunnen zijn in je eigen verleden en herinneringen. Alleen de stemmen van allen die erbij waren misten en uiteraard ook hun aanwezigheid ontbrak. Het is een plek waar in tegenstelling tot vele van de plekken uit mijn jeugd, bijna niets is veranderd, als een soort constante in mijn leven. Een plek om nu en dan even terug te gaan naar hoe het was. We zijn toen ook over het park van de laatste vakantie van mijn ouders gelopen en ik heb zelfs wat foto’s gemaakt van het huisje waarin ze het zo leuk hadden gehad.

En nu dan, in 2017, wederom een tripje naar Wateren. Anders groepssamenstelling, ander doel, namelijk wandelen en fotograferen. Bijzonder is dat mijn inmiddels 83 jarige schoonvader vroeg of hij ook mee mocht, zodat hij er ook weer eens uit was. Ik ben blij dat we dat hebben kunnen doen, hij heeft genoten. En toch was er ook nu en dan enige triestheid in me. Te beseffen dat ik op de plek was waar mijn vader zijn laatste vakantie mee heeft gemaakt, we zaten maar een paar huisjes verderop. Te wandelen in de bossen en op de paden waar hij ook zo graag liep. Liefst alleen in de vroege morgen. Weg van zijn werk en gezin, de man van middelbare leeftijd, op ontdekkingsreis in de bossen van Wateren.

Ik betrap me erop dat ik toch wel regelmatig aan hem moet denken. Als ik aan het wandelen ben in de bossen rond mijn woonplaats Veenendaal. Op zoek naar mooie plaatjes om vast te leggen en te genieten van de natuur met al die mooie gezichten en geluiden.

Wateren met al haar herinneringen, het zal altijd een speciale plek voor me zijn. Ook afgelopen weekend hebben we weer nieuwe mooie herinneringen gemaakt, samen met mijn schoonvader en zwagers. Weer vele foto’s die ruwweg vertellen dat het goed was om te doen. Misschien volgend jaar ergens anders heen?…..

we hopen het te beleven. Niets in het leven is zeker.

 

My last vacation ... ...

 

Last weekend I enjoyed a kind of short holiday with my father-in-law and brothers-in-law. A trip that  long ago was figured out and now finally took place. The choice had fallen on the town Wateren in Drenthe, a small town with only a few hundred inhabitants. A speck on the map of Netherlands, unknown to most people.

Wateren did and does my heart beat faster for several reasons. It is the village in the middle of the Woods where I as a young boy spent my holidays with my parents and the family. The 70’s, I was still in grade school and played knight ... alone with myself in the middle of the forest. Two small houses we both have hired a number of times for our summer vacation.

In varying compositions we stayed there than one or two weeks. Near the farm of Wolter and Jannie where we could buy fresh milk. Around the forests and meadows where a sense of freedom came and comes over me automatically. The memories are countless and dear to me, the possible less positive memories I have apparently tucked away.

Always when I came near Wateren later years, I just had to take a look at the two cottages in the forest as if I could hold the memories in my hands again. Unfortunately that is not possible, they are just two cottages with memories from the past that is behind me.

 

In 2003 my parents went with my sister and ex brother-in-law for a week to Wateren. They visited a modern holiday park that is build on the border of Wateren and Zorgvlied. Later I got a dvd with a filmed impression of their holiday. It's the last holiday of my father, we could of course do not know then. Less than a month later, he died in a car accident. I hear my mother in the film – as they are about to leave the park to go home-say: this is what we have seen now, next year somewhere else. That never ever happend again.

The closest I came in 2009 when me and my wife Carin rented one of the houses. Felt like going inside your own past and memories. Only the voices of all those who were there were missing and, of course, their presence was missing. It is a place where in contrast to many of the places from my childhood, almost nothing has changed, sort of like a constant in my life. A place to now and then just go back to and feel how it was. We then also made a walk over the park of the last holiday of my parents and I even made some pictures of the cottage in which they had had so much fun.

And now, in 2017, again a trip to Wateren. Another group composition, different purpose, namely hiking and photographing. Special is that my now-83 year old father in law asked if could join, so he also was out of his normal life. I am glad that we have been able to do it, he has enjoyed a lot. And yet there was also occasionally a little sadness in me. To realize that I was in the place where my father has spent his last vacation, we were just a few houses further down the road. Walking in the woods and paths where he so loved to walk. Preferred to be alone in the early morning. Away from his work and family life, the man of middle age, exploring the forests of Wateren.

I must admit that I have to think of  him regularly. If I'm walking in the Woods around my home town of Veenendaal. Looking for pretty pictures to capture and enjoy the nature with all the beautiful sights and sounds.

Wateren with all her memories, it will always be a special place for me. Also last weekend, we have created new beautiful memories, along with my father-in-law and brothers-in-law. Many pictures that are roughly showing that it was good to do.

Maybe next year somewhere else? ..... we hope to experience it.  Nothing in life is certain