In een klein klein stil vertrekje
Onderstaand de tekst van een liedje dat mijn moeder vroeger vaak voor ons zong. Ik herinner me dat nog glashelder omdat het een enorm emotionele tekst is die ons altijd weer aan het huilen kon brengen. En toch vroegen we steeds weer: mam zing nog eens van het 'klein klein stil vertrekje' .
In een heel klein stil vertrekje,
zullen wij eens binnen zien
Daar lag op een veren bedje,
een meisje van een jaar of tien
Wilhelmientje, zo heette het meisje,
liet haar hoofdje treurig hangen
En haar mooie rode kleurtje,
gingen van haar wangen af
Op een avond sprak Wilhelmientje,
"Moederlief, ik ben zo teer,
kom een uurtje bij me zitten,
morgen ben ik er niet meer
Geef mijn speelgoed maar aan zusje,
en mijn duifjes maar aan To"
Toen Wilhelmientje dit gezegd had,
sloot ze haar oogjes voor alto
O, wat schreidde die arme moeder,
o, wat schreidde die arme vrouw
Dat ze haar eigen Wilhelmientje,
nooit meer kussen en omhelzen zou
Op een avond sprak haar vader,
toen Wilhelmientje in de hemel was
Dat ze daar toch veel gelukkiger,
dan ze hier ooit op aarde was
op een avond sprak haar vader
moederlief och wee niet meer
zij is boven de hemel
zij is bij onze lieve heer
http://www.liederenbank.nl/sound.php?recordid=76082
kopieer dit linkje naar de taakbalk en je kunt een fragment beluisteren.
In a small small silent room
Below are the lyrics of a song that my mom used to often sang for us. I remember still crystal clear because it's a huge emotional text that could bring us back to crying. And yet we asked again and again: MOM sing again of the ' small small ' silent room.
In a tiny quiet room,we will see there lay on a feather bed, a girl of about ten years, the girl was called Wilhelmientje, so let her head hang sadly and her lovely Red Tan of her cheeks went off On an evening Wilhelmientje said, "mother sweet, I am so tar, come sit with me for an hour, tomorrow, I am no longer give my toy but to little sister, and my doves but to To "When she closed her eyes this Wilhelmientje had said, for alto Oh, what that poor mother, o cried, which cried that poor woman That she would never kiss and embrace Wilhelmientje, one night her father spoke, when Wilhelmientje was in heaven that they there yet much happier, than they ever here on Earth was one evening expressed her father mother sweet och woe no longer she is above the Heaven she is at our Lord
http://www.liederenbank.nl/sound.php?recordid=76082
copy this link to the task bar and you can listen to a fragment (in Dutch).