(aan)passen?
In ons leven proberen we vaak te passen in groepen, in andere mensen hun leven, in de verwachtingen van andere mensen, en soms accepteren we zelfs hun oordelen over ons.
Het feit dat we moeten proberen te passen zegt al veel, het zegt dat we ons gedrag en onze meningen aanpassen om te passen. De hoofdreden lijkt te zijn, dat we graag willen dat mensen ons aardig vinden en we willen graag deel uitmaken van een groep van mensen met dezelfde ideeën of hobby's. Deze pogingen om je aan te passen kunnen leiden tot zeer teleurstellende resultaten voor onszelf.
In het algemeen is het een onderdeel van hoe we zijn opgevoed, en soms ook van hoe we onze kinderen opvoeden. Ouders zeggen doe maar 'normaal en wees beleefd' en we hebben geen idee wat het betekent en hoe we ons vervolgens moeten gedragen. Het resultaat kan zijn dat wij leren te zwijgen en niet onze echte mening geven en niet de dingen doen die we echt willen in het leven. Wij kopen spullen die we niet nodig hebben of we kopen 'dat' speciale merk omdat iedereen het heeft.
Ik herinner me niet echt wanneer ik me bewust werd van deze verschijnselen en de manier waarop ik heb geprobeerd om te passen in levens of groepen. Maar ik weet wel dat ik op een gegeven moment begon mijn ideeën en gedachten uit te spreken en de dingen te doen die belangrijk voor mij zijn.
Het is een goed gevoel om te zijn wie ik ben en om te weten waar ik sta en dat ik niet perfect ben, ik maak nog steeds fouten. Maar het zijn mijn fouten, het is mijn leven, mijn keuzes, enzovoort. Ik gaf op te levend naar de verwachtingen van andere mensen, en vaak zijn mensen zijn verrast door mijn eerlijkheid. Niet dat ze het altijd leuk vinden als ik mijn waarheid vertel, voor hen kan die soms confronterend zijn. Maar geen verrassingen achteraf, mensen weten waar ik voor sta en meestal ook wat ik denk.
Mensen die alles doen om zich aan te passen, verliezen vaak zich zelf. Ze worden ‘pretenders’ en verliezen hun authenticiteit. Het zijn meestal mensen met vele vele 'vrienden'. Ze vertellen de mening van de groep, dragen kleren die passen bij de groep, kopen de dingen die de groep koopt. En ja, ik weet het ik stel het nu heel zwart-wit en er bestaat natuurlijk grijs. Maar ik denk dat ik het op deze manier duidelijker maak en als we naar onszelf kijken zullen we moeten toegeven, iedereen moet soms dingen doen om te passen. Als het een gekozen compromis is, lijkt dat voor mij wel oke. Maar moet je constant compromissen sluiten, dan denk ik dat je jezelf begint te verliezen of al verloren hebt.
Dit alles begint al op jonge leeftijd. Elke ouder moet meer dan eens hebben gehoord: "maar als ik dit of dat niet heb, ben ik ben de loser van de klas". Oorzaak iedereen heeft het... Het is echter zelden het geval dat echt iedereen het heeft. Er zijn kinderen die niet hetzelfde hebben als veel andere kinderen in de klas of groep. Kinderen uit gezinnen met een beetje minder geld bijvoorbeeld. En het is hetzelfde als we opgroeien, er zullen altijd mensen zijn die zich dingen niet kunnen veroorloven.
Het is daar waar de splitsing tussen mensen daadwerkelijk begint.
Maar wij zijn meer dan de materiële dingen die we ons kunnen veroorloven, meer dan een mening van de groep. Wij zijn personen met verhalen om te vertellen. Verhalen over onze levens, hoe wij leven, wie we zijn en elk verhaal is waardevol. Als wij de verschillen aanvaarden en elkaar niet beoordeel naar sociale status, het bedrag op de bankrekening, de kleur van een huid, de religie die iemand aanhangt enzovoort, dan denk ik dat mensen meer ontspannen zouden kunnen zijn. Ze hoeven niet meer te proberen om te passen. En waar er teveel verschillen zijn? Indien er niet veel begrip is voor wie en wat je bent? Dan moet je wel in de verkeerde groep zitten en kun je wellicht beter een verandering aanbrengen.
Dus wees wie je bent, leer elke dag en leer je kinderen... je bent ok, zoals je bent, je mag er zijn !
To fit?
In our life many times we are trying to fit, fit into groups, other peoples lifes, into other peoples expectations and sometimes we even accept judgements.
The fact we have to try to fit says a lot, it says we adjust our behaviour and opinion to make ourselves fit. The main reason seems to be we want people to like us and we want to be part of a group of people with same ideas or hobbies. These attempts to fit can lead to very dissapointing outcomes for ourselves.
In general its part of how we were raised and sometimes how we raise our children too. Parents say ‘act normal and polite’ and we have no clue what it means and how we have to behave then. The result can be that we learn to hush and dont speak out our real opinion or dont do the things we really want and like in life. Or we buy stuff we dont need, or we buy ‘that’ special brand cause everybody has it.
I dont really remember when I started to realise this phenomena and the way I did try to fit into whatever peoples lifes or groups. But I know that at some point I started to speak out my ideas and thoughts and started to do the things that matter to me.
Its a good feeling to be who I am and to know I am not perfect, I still make mistakes. But its me, my life, my choises and so on. I gave up on living up to other peoples expectations, and many times people are surprised by my honesty. Not that they always like it when I tell my truth, for them it can be confronting. But no surprises afterwards, people know where I stand for and what I think most of the times.
People who do anything to fit, lose themselves. They become pretenders and lose their authenticity. They are usually people with many many ‘friends’. They tell the group opinion, wear the group clothes, buy the group stuff. And yes, I am aware I put it quite black and white and know theres grey too ofcourse. But I think it makes it clearer this way and if we look at ourselves we have to admit, everybody sometimes has to do things to fit. If its a chosen compromise, seems ok to me. But if you have to compromise all the time, well then I think you start losing, or already lost yourself.
All this starts at a young age. Every parent must have heard more than ones: ‘but if I dont have this or that, I am the weirdow of the class’. Cause EVERYBODY has it…….. Its rarely the case that really everybody has it. In every class and group there are children who do not have the same like many other kids have. Children from families with a little less money for instance. And its the same when we grow up, there will always be people who are not able to afford to buy many things.
Its there where the split between people actually starts.
But we are more than the material things we can afford, more than a group opinion. We are individuals with stories to tell. Stories about our lifes, how we live, who we are and every story is worthful. If we accept the differences and do not judge on social status, amount on the bankaccount, the color of a skin, the religion someone has and so on, I think people would be more relaxed. They dont have to try to fit anymore. And where there are too many differences? Where there is not much understanding for who and what you are? Then you are in the wrong group and need a change.
So be who you are, learn every day and teach your children…..you are ok as you are and you have the right tob e here.