De buitenstaander in een situatie.
Als je naar jezelf kijkt, ziet je nooit een volledig beeld. Alles wat je ziet is wat je kunt zien van jezelf, je kijkt van binnen naar buiten. De vraag is dan wie ben jij? Hoe zien en ervaren andere mensen je?
Interessante vragen om aan jezelf te stellen, maar heel moeilijk te beantwoorden. We bouwden door de jaren heen een beeld van onszelf, hoe we denken te zijn en gezien worden. We denken dat we weten hoe we eruit zien en wie we zijn. In mijn jeugd was ik erg onzeker en gebruikte rolmodellen om hun uiterlijk en gedrag te kopiëren. Toen ik ongeveer 8 jaar oud was, kregen we onze eerste televisie. Er was niet veel op tv in die jaren, maar later we kregen meer kanalen en zelfs kleuren televisie. Als kinderen speelden we veel buiten, soldaatje en cowboytje, we waren helden.
Aangezien ik een stil en een niet te opvallende kind was, kreeg ik meestal niet de "rol" waarvan ik droomde. In de klas was ik ook niet het kind met de luide stem, ik verborg me een beetje, zodat de leraar mij niet zou vragen iets uit te leggen. Ik kan me dat gevoel van onzekerheid nog helder herinneren en de strijd verliezen als ik mezelf vergeleek met andere kinderen.
Anderen had mooiere kleren, hadden iets te zeggen, hadden betere resultaten, betere kapsels, gingen op vakantie naar verder weg gelegen plekken... enzovoort. Komend uit een gezin met 5 kinderen en niet teveel inkomsten, had ik wel goede kleding, maar nooit kreeg ik de laatste modetrends. We gingen nooit naar verre bestemmingen op vakantie. Kinderen vergelijken veel, hebben dat altijd gedaan en zullen dat altijd doen, zoals volwassenen precies hetzelfde doen.
Onze eerste indruk van een persoon is meestal de buitenkant, het uiterlijk. Soms krijg je iemand aan de telefoon, en vervolgens is de eerste indruk de stem en de manier waarop hij/zij spreekt en uitdrukt. Het duurt geruime tijd om te weten hoe iemand is en zelfs dan, is het nooit een volledig beeld van die persoon. Waarom niet? Omdat een persoon een geest en duizenden gedachten per dag heeft. We delen alleen een kleine percentage van onze gedachten met anderen. We zullen nooit alles zeggen wat wij denken.
Soms komen we mensen voor een eerste keer tegen en er is meteen een klik. Zelden kunnen we uitleggen wat de oorzaak van dit effect is. Je ziet iemand, schudt een hand en boem, je weet meteen dit is iemand waarmee ik goed zal kunnen opschieten.
Het moment dat ik gestopt ben met het vergelijken van mezelf met andere mensen, was het moment dat mijn leven een stuk eenvoudiger werd. Ik realiseerde me, mensen spreken inderdaad alleen uit wat ze willen delen. Hun echte gedachten kunnen altijd een grote gok zijn. Dus waarom moet ik proberen te raden wat zij denken over mij? Het kan positief, negatief of neutraal zijn. De meeste tijd zal het een mix van deze drie zijn. Ik kan alleen mij, mezelf en ik zijn.
Als mensen mij beoordelen naar mijn huis, auto, kleding, kapsel etc.. Dan is dat alleen maar de buitenkant, ik geef er meer om hoe ze mij als een persoon ervaren. Behandel ik ze goed, ben ik betrouwbaar, draag ik iets bij aan hun leven? Vragen als deze dus.
Ik zie een heleboel goede en slechte dingen in mezelf, bekend en onbekend aan anderen. Simpelweg omdat we allemaal graag sommige ding voor onszelf willen houden. In het algemeen zie ik meer goede dan slechte dingen . Ik ben een insider voor mezelf, maar vele malen ook een buitenstaander in heel wat situaties.
Een beetje mysterie... maakt het leven intrigerend...
The outsider in a situation.
When you look at yourself, you do not see a complete image. All you see is what you can see from yourself, you are looking inside out. Then the question is who are you? How do people see you and experience you?
Interesting questions to ask yourself, but quite hard to answer. Over the years we built an image about ourselves. We think we know how we look and who we are. In my youth I was very insecure and used rolemodels to copy their looks and behaviour. We got our first television when I was around 8 years old. Not much was on tv in those years, but later on we got more channels and even color tv. As kids we did play outside a lot, being soldiers and cowboys, being heroes.
Since I was a silent and a not to striking child, usually I didnt get the ‘role’ I liked and dreamed of. In class I also was not a child with the loud voice, I was more hiding myself, so the teacher would not notice me and ask me to explain something. I can still recall the feelings of uncertainty and losing the battle when I compared myself with other kids.
Others had nicer clothes, had something to say, had better results, better haircuts, went on vacations to places far away… and so on. Coming from a family with 5 kids and not too much income, I had good clothes, but never got the latest fashion trends. We never went to far destinations for vacations. Kids do compare a lot, always did and always will, adult do exactly the same.
Usually our first impression of a person is the outside, the looks. Sometimes you get someone on the phone, then the first impression is the voice and the way he/she talks and expresses. It takes quite some time to get to know someone and even then, its never a complete image from that person. Why not? Because a person has a mind and thousends of thoughts per day. We only share a small percentage of our thoughts with others. We do never say ‘everything’ we think.
Sometimes we meet people for a first time and theres a click right away. Rarely we can explain what causes this effect. You see someone, shake hands and boom, you know right away thats someone I will get along well with.
The moment I stopped comparing myself with other people, was the moment my life got easier. I realised, indeed people just speak out what they want to share. Their real thoughts may always be a big guess. So why should I try to guess what they think about me? It can be positive, negative or neutral. Most of the times its a mix of those three opinions. I can only be me, myself and I.
If people judge me for my house, car, clothes, haircut etc. fine by me. Thats the outside, I care more about how they experience me as a person. Do I treat them well, am I reliable, do I contribute something to their lives? Questions like that.
I see a lot of goods and bads in myself, known and unknown to others. Simply cause we all like to keep some thing to ourselves too. In general I see more goods than bads. I am an insider for myself, but many times also an outsider in quite some situations.
A little bit of mystery….makes life intruiging……