Nadenken over reflecties...

 

Wandelen en fotograferen zijn twee van mijn hobby’s. Op een gegeven moment in mijn leven kocht ik een digitale camera en begon met het nemen van foto's. Gewoon willekeurige foto's van mensen op verjaardagsfeestjes, vakanties, enzovoort. Op dat moment was dat genoeg voor mij. Als ik kijk naar de foto's die ik nu maak, moet ik zeggen dat ze heel anders zijn en ik neem er veel, echt heel veel.

 Ik zet ze op mijn computer en post ze op Facebook. Elke foto vertelt een klein verhaaltje, vaak ken alleen ik de diepere betekenis. Soms onthul ik een beetje over de achtergrond van een foto. Ik ben gewend om te gaan wandelen in en rond mijn woonplaats om foto’s te maken. Meestal alleen en dan loop 2, 3, 4 uur. Elke wandeling is een kleine reis – een bedevaart - met een heleboel tijd om na te denken en vele malen ontstaat het idee voor een volgende blog tijdens deze wandelingen.

 

Wandelingen met als doel alleen zijn met mijn camera en me zeer verbonden te voelen met de natuur. Rondkijken, dingen zien die de meeste mensen gewoon onopgemerkt voorbij lopen. Ik leg ze vast met mijn camera en deel het resultaat met de 'wereld'.

De foto's en verhalen zijn een klein venster naar  'mij', en laten misschien een andere kant van mij zien. Ik ben niet op zoek naar waardering, noch goedkeuring, het is gewoon iets wat ik graag doe en het geeft me energie en een scherpere blik op mezelf en de wereld waarin ik woon.

Soms denk ik dat ik een totaal andere  wereld zie dan vele andere mensen zien, terwijl we toch leven onder dezelfde hemel en  dezelfde lucht inademen. In deze grote boze wereld van waanzin, woede en teleurstellingen probeer ik iets te vangen van de schoonheid die er toch ook is. Foto's leggen het veranderen van de seizoenen, de zonsopgangen en zonsondergangen vast die wij kosteloos iedere dag weer ontvangen. Mijn foto's geven niet de slechte kant van deze wereld weer.

Natuurlijk weet ik dat de kwaliteit van mijn foto's niet professioneel is en ik weet dat ik te lui ben om meer informatie over de instellingen van mijn camera te verkrijgen. Ik ben niet gericht op perfectie wat kan worden uitgelegd als een excuus om niet de moeite te hoeven doen om te verbeteren.

De hele wereld te zien is te veel voor mij. Er is  teveel gaande dat een slechte  invloed op mij kan hebben en ik kan het niet veranderen, dat  is niet  binnen mijn bereik. Waarschijnlijk is dat waarom ik zoveel van macrofotografie houd, het toont een leuk detail en de slechte delen laat ik weg.

 Ik weet hoe het werkt in deze gekke, drukke, veeleisende wereld... Facebook is een weerspiegeling van deze wereld... Mensen hebben de neiging om te gemakkelijk op ‘like’ te drukken, zonder zelfs te merken of zich te realiseren wat een persoon eigenlijk bedoelt of wil uitdrukken met een bericht. .

Ik heb nog geen duidelijk antwoord gevonden op de vraag waarom ik op aarde ben, ik weet zeker dat ik mezelf en mijn motieven nog niet voor de volle  100% ken. Ik blijf wandelen en op zoek, genietend, delend en lerend.

Ik hoop dat ik soms mensen een kijkje geef op  mezelf en de wereld waarin  ik leef.

 

 

Reflecting on reflections….

Walking and taking pics is a hobby of mine.  At some point in my life I bought a digital camera and started taking pics. Just random pics of people on birthday parties, vacations and so on. At that time that was enough for me. If I look at the pics I take now, I must say they are quite different and I take many, really many.

 I put them on my computer and post them on Facebook. Each pic tells a small story, many times  only  known by me. Sometimes I reviel a little about the background of a pic. To take my pics I am used to go for walks in and around the place I live. Usualy going alone and walk for 2, 3, 4 hours. Every walk is a small journey –a pilgrimage- where theres a lot of time to think and many times the idea for a next blog starts during such walk.

To walk to be alone with my cam and feeling connected with nature very much. Looking around, noticing things most people just pass by. Capture it with my camera and later share the result with ‘the world’

The pics and stories are a small window to ‘me’, to (maybe) see a different side of me. I am not looking for appreciation nor approval, its just something I like to do and it gives me energy and a better view on myself and the world I live in.

Sometimes I think I see a different world than many other people see. Its my world, while living under the same sky, breathing the same air. In this big world of madness, anger and dissapointments I try to capture the beauty thats also there. Pics capture the seasons changing, the sunrises  and sunsets we get for free every day. My pics dont show the bad side of this world.

Ofcourse I know that the quality of my pics is not professional and I know I am lazy to learn more about the settings of my camera. I am not aiming on perfection which can be taken as an excuse to not bother to improve.

To see the whole world is too much for me.  Theres too much going on that can affect me in a bad way, and I can not change it, its not in my reach. Probably thats why I like macro photography so much, it shows a nice detail and leaves the bad parts away.

 I know how it works in this crazy, busy, demanding world…  Facebook is a reflection of this world…. People tend to push ‘like’ so easy, without even noticing or realising what a person actually means or wants to express with a post many times.

I didnt find a clear answer to the question of why am I on earth yet, I am sure I do not know myself and my motivations 100% either. I keep walking and looking, enjoying, sharing and learning.

I hope I sometimes give people a view on myself and the world I am in.