Te laat...

Wat betekent het om te laat te zijn?

Hoe vaak zijn we te laat ? En zijn we te laat voor wat werkelijk belangrijk is? Als we te laat zijn, zijn we niet op tijd... en wat doet het met ons?

We zijn vaker te laat, eigenlijk constant wel, vaak voor minder belangrijke dingen, dingen die we in de haast van alle dag missen of simpelweg vergeten. Er zijn vele voorbeelden van te laat zijn, te laat voor een bus, te laat voor een kortingsaanbieding in een winkel, voor wat dan ook kunnen we te laat zijn. Meestal zijn de gevolgen niet te groot en krijgen we nog een kans om er iets aan te doen of kunnen we het goedmaken met een persoon.

Soms zijn we te laat voor een afspraak of vergadering, en dat is geen goed signaal om af te geven aan de deelnemers van de vergadering. Als we dat te vaak doen krijgen wij de sticker 'onbetrouwbaar'.  Het is vervelend voor onszelf, maar zeker voor hen die wachten. Maar dat is in het algemeen vrij eenvoudig op te oplossen of voorkomen, bijvoorbeeld door een betere tijdsplanning.

Ook kunnen wij te laat zijn om iemand een gelukkige verjaardag te wensen, afhankelijk van wat voor soort relatie we met die persoon hebben kunnen de gevolgen zijn dat we iemand beledigen of zelfs een persoon of de vriendschap verliezen.  Ik ben niet goed in het onthouden van verjaardagen, zodat ik ze opschrijf in mijn agenda en daar op moet vertrouwen.

Ik ben te laat om een prof voetballer te worden, het goede is dat ik toch nooit de bedoeling had er één te worden. Noch zal ik ooit een getalenteerde Formule 1-coureur zijn, maar ik kan nog steeds naar een circuit gaan en veel plezier beleven aan het op hoge snelheid rijden voor een dag.

In andere gevallen, zijn we te laat en kan er niets meer worden gedaan om het te repareren, beter te maken of het alsnog laten gebeuren.

Gisteren ontving ik een kaart van een vriend, zijn moeder stierf. We sterven op een bepaald punt allemaal  dat is een feit. Maar zijn moeder was een beetje mijn tweede moeder voor enkele jaren. Er was een tijd toen ik een tiener was dat ik niet goed met mijn ouders kon praten. We begrepen elkaar niet zoals dat wel vaker gebeurt tussen tieners en ouders.

Ik was een regelmatige bezoeker van het huis van mijn vriend en had vele gesprekken met zijn ouders in die tijd. Ik was altijd welkom zelfs na het tot laat uitgaan. Waren hun lichten aan, dan kon ik altijd naar hun huis komen. Het werd een veilige haven waar ik werd gezien en gehoord, discussies over van alles en nog wat. En het betekende veel voor mij om deze ontsnappingsplek te hebben.

Toen ging ik naar Rotterdam om verpleegkundige te worden en het contact werd minder en minder. Ik trouwde we kregen kinderen en ik maakte carrière. De tijd gaat snel en op een bepaald moment was de jaarlijkse kerstkaart het enige contact dat bleef. Een paar jaar geleden overleed de vader van mijn vriend en ik ging naar de crematie. Ik ontmoette er zijn familie opnieuw en met name zijn moeder heb ik toen gesproken. Toen zei ik 'Ik kom bij u langs op een dag...'

Enkele kerstkaarten kwamen... enkele jaren gingen voorbij...

En toen gisteren kwam ik thuis en vond een kaart op mijn deurmat... zo’n  kaart die iedereen onmiddellijk herkent... er is iemand is overleden. Het was de moeder van mijn vriend... en ik zocht de laatste kerstkaart die ze vorige maand stuurde op . Op dat moment realiseerde ik me: Ik ben te laat, ik heb me niet aan mijn belofte gehouden en ik zal nooit meer de kans krijgen om deze te houden nooit meer.

 

Too late......

What does it mean to be too late?

How often  we are not in time ?.....And  do  we  often get too late for what really matters  What does it do to us?

We`re actually often late, constantly in fact – for small things , things we missed in the daily rush or just forgot. There are many examples of being too late, too late for a bus, too late for a discount offer in a shop, too late for whatever actually. Most of the times the consequences are not too bad and we get another chance to do something or make it up with a person.

Too  late for an appointment or meeting is  no good signal to give to the participants of the meeting. If we do that too often we get the sticker ‘unreliable’. It’s a bother for us as much as for people that were waiting , but it is simple to solve if we put some more focus on day planning  

We can be too late for wishing someone a happy Birthday, thus we insult a person or even lose a contact or friendship.  I am not good with remembering birthdays, so I write them down and relay on my agenda a lot.

I am definitely too late to become a pro footballer; good thing is I never had the intention to become one. Neither will I ever be a talented formula 1 driver, but I can still go to a circuit and have fun in driving at high speed for a day.

But the cases when we are for real late , a way too late and nothing can be done to fix it, make it better, or make it happen at all are those who have a real impact on us and on the people who are important for us ..and we for them .

Yesterday I received a card from a friend, his mom died. We all die at some point that’s a fact. But his mom was a bit my mom for some years. There was a time when I was a teenager that I couldn’t talk too well with my parents. We just didn’t understand each other like it happens to teenagers and parents a lot.

I was a regular visitor of the house of my friend and had many talks with his parents at that time. I was always welcome even after going out till late. If their lights were on, I could always come to their house. It became a safe haven where I was seen and heard, had discussions about whatever. And it meant a lot to me to have this escape place.

Then I went to Rotterdam to become a nurse and the contact became less and less. I got married we got kids and I made a career. Time goes fast and at some point the yearly Christmas card was the only contact left. A few yes ago my friends  father died and I went to the ceremony. I there met his family again and especially his mother I talked to. I then said ‘ I will come to visit you some day....’

A few Christmas cards came....some years passed by......

And then yesterday I came home and found a card on my doorstep.... such card you recognize immediatly....someone has died. It was my friends mother... and I looked at the last Christmas card she sent last month. At that moment I realized: I am too late, I  didn’t keep my promise and I will never get the chance to keep it ever again.