Wanneer alles is gezegd

soms ontkom ik niet aan  de gedachte, dat op een gegeven moment alles is gezegd. Ik denk, praat en schrijf veel en met veel plezier. Maar zal er een moment komen wanneer ik zonder woorden zal zijn? Zal er een moment zijn waarop ik  alleen mezelf kan herhalen en  saai zal zijn voor de wereld en de mensen?

 

Waarom duikt deze gedachte eigenlijk op, wat was de trigger?  Er zijn een paar dingen die onlangs zijn gebeurd en ik denk dat ze deze gedachten veroorzaakten.

De eerste was toen Wim Brands, journalist, schrijver en poeët, tien dagen geleden zelfmoord pleegde. Vele malen zag ik zijn programma waarin hij  beoordelingen gaf over boeken en gasten interviewde. Een voor mij intrigerende persoon met een creatieve geest. Na zijn zelf gekozen dood hoorde ik dat hij leed aan zware depressies. En natuurlijk gingen mijn gedachten terug in de tijd, terug naar september 2015, toen de schrijver Joost Zwagerman de dezelfde keuze maakte om zijn leven te beëindigen. Depressies, het gevoel te hebben de beste te moeten zijn, om te verrassen met je volgende zinnen en vervolgens, op een gegeven moment is dan alles wat je te zeggen had gezegd.

De tweede reden was toen mijn vrouw me de nieuwste cd van mijn favoriete artiest, Frank Boeijen, gaf. Een beroemde Nederlandse zanger die ik al jaren.bewoner In het algemeen kun je zeggen: mensen houden van hem, of haatten hem (niet de persoon, maar zijn muziek). Hij heeft een diep smokey stemgeluid en schrijft poëtische teksten, met een fantastische woordkeuze om zijn gedachten en gevoelens uit te drukken. Hij onthult zelden wat de diepere betekenis achter zijn teksten is, zodat er ruimte voor persoonlijke interpretaties is.

.Ze gaf me deze cd eind maart en toen ik begon te luisteren naar de muziek en teksten, vond ik er aanvankelijk nog niet veel aan. Het maakte de indruk van goedkope herhalingen, niets nieuws werd toegevoegd. Maar zoals al vele malen eerder gebeurd, terwijl ik iedere dag naar de cd luisterde in mijn auto, begon ik nieuwe dingen te horen. En nu houdt ik van de meeste van de nummers.

Het is moeilijk om voor een lange tijd  origineel te blijven, om te komen met weer iets nieuws. En ik herinner me dat ik als  tiener,  het idee had dat alles al had eerder was gedaan. Dus niets  inspireerde me, niets was zinvol. Waarom iets  proberen als je een 'alles is al gezegd en gedaan' attitude hebt?

Het zijn ook redenen waarom veel relaties en huwelijken het  niet redden. Op een bepaald moment is het lastiger elkaar nog te verrassen en origineel te zijn. Dat is wanneer het lijkt alsof alles is gezegd en gedaan. Maar juist  dan is het een kwestie van blijven proberen en  je best doen de relatie te laten werken. Geef niet  te vroeg op! Het vraagt vaak niet veel, het zijn meestal de kleine dingen die het verschil maken, een vers kopje thee, het maken van zijn/haar favoriete maaltijd, luisteren wanneer iets lastig is en zoek en vind de dingen die je met elkaar gemeen hebt, of vindt ze opnieuw. Vandaag maakten we een prachtige ochtend, wandeling in het bos. Twee camera’s bij  ons, beiden  probeerden we te vangen wat we zagen. Het zijn geen wereld veranderende gebeurtenissen, maar het verandert mijn wereld. Het is leuk om dingen te delen en dan samen terug te kijken.

 Ik denk niet dat zelfmoord de oplossing is, blijf kijken, luisteren en zoeken opnieuw en opnieuw en laat de woorden en ideeën maar op je weg komen. Blijf degene waarmee je leeft en waarvan je houdt verrassen. Geef niet te snel op! Er is nog zoveel te zeggen

 

PS Wanneer ik in herhaling ga vallen en saai wordt, vertel het me dan :-)

 

 

 

When everything is said

 

Sometimes I cant avoid the thought, at some point everything is said. I think , talk and write a lot with pleasure. But will there be a moment when I get out of words? Will there be a moment when I can only repeat myself and start becoming boring to the world and the people?

Why did this thought appear actually, what did trigger it? There are a few things that did happen recently and I think they caused this thought.

One was when Wim Brands, journalist, writer and poët, commited suicde ten days ago. Many times I watched his program in which he gave reviews on books and did interview guests. An intruiging person and a creative mind. After his self chosen death I heard he suffered from heavy depressions. And ofcourse my mind went back in time, back to september 2015, when writer Joost Zwagerman made the same choise to end his life. Depressions, the feeling  to have to be  the best, to surprise people with your next lines and then, at some point everything you had to say is said.

The second reason was when my wife gave me the latest cd from my favorite artist, Frank Boeijen. A famous Dutch singer which I like for many years already. In general you can say: people love him, or they hate him (not the person, but his music). He has a deep smokey voice and writes poetic lyrics, with a great wordchoise to express his thoughts and feelings. He rarely reviels what the deeper meaning behind his lyrics is, so there space for personal interpretations. She gave me the cd end of march and when I started listening to the music and the lyrics, at first I didnt like it. Made the impression of cheap repeating, nothing new to be added. But as many times before, while listening to it in my car day by day, I started to hear new things. And now I like most of the songs.

Its hard to be original for a long time, to come with something new. And I remember as a teen I had the idea that everything already had been done before. So nothing did inspire me, nothing made sense. Why try something when you have an ‘everything is already said and done’ attitude ?

Its also a reason why many relations and marriages dont last. At some point its harder to surprise each other and be original. Thats when it seems everything has been said and done. Still then its a matter of keep trying and do your best to make it work. Dont give up too soon ! It doesnt always take much, its usually in the small things, a fresh cup of tea, make his/her favorite meal, listen when something is bothering and find the things you have in common, or re-find them. Today we made a wonderful morning walk in the forest. Two camera’s with us, both trying to capture what we saw. Its not a worldchanging event, but it changes my world. Its nice to share things and look back together.

I dont think suicide is the solution, keep looking, listen again and again and let the words and ideas come your way. Keep surprising the one you live with and love. Dont give up to soon. Theres still so much to be said !

 

Ps. When I start repeating myself  and become boring, plz tell me so :-)