Het schilderij

Zolang ik me kan herinneren hing dit schilderij bij mijn ouders in Zeist. Het werd een vertrouwd sieraad aan de muur en ik keek er vaak naar, me afvragend waar het gemaakt was. Elke keer dat we verhuisden verhuisde het schilderij mee met de familie en kreeg het een prominente plek in ons huis. Op mijn achttiende ging ik het huis uit om in Rotterdam aan mijn studie verpleegkunde te beginnen. Maar elke keer als ik thuiskwam om mijn vader en moeder te bezoeken, was er altijd dit schilderij.

In de jaren 80 verhuisden mijn vader en moeder naar Driebergen en daar ging het schilderij natuurlijk ook heen. Een bevroren deel van de tijd, behorend bij mijn ouders en mijn geschiedenis. Je kunt zulke materiële dingen hebben die een deel van je leven worden.

Nadat mijn vader in 2003 omkwam bij een auto-ongeluk, bleef mijn moeder misschien twee jaar in hetzelfde huis. Daarna verhuisde ze terug naar (een seniorenwoning in) Zeist en je raadt het al, het schilderij kreeg weer een plekje in de kleine woonkamer. Ik werkte in het verpleeghuis naast het seniorencomplex en bezocht mijn moeder bijna dagelijks.

Daarna ben ik van baan veranderd en ben ik gaan werken in Hilversum. De bezoeken gingen van dagelijks naar elk ander weekend op zondagochtend. Dat waren mooie tijden; Ik ging voor een vroege ochtendrit door het platteland om foto's te maken. En altijd was mijn bestemming de plek van mijn moeder voor een kopje koffie. En elke keer dat mijn zussen erbij kwamen, en we praatten over alles en veel herinneringen die we hadden, werden besproken.

In 2019 verslechterde de toestand van mijn moeder - daar schreef ik een blog over - en op 10 december overleed ze. Natuurlijk moesten we haar spullen uitzoeken en het appartement leegmaken. Ik heb het schilderij geërfd dat nu een plek heeft in mijn schilderkamer. Bij het schilderij zat een oude ansichtkaart met dezelfde afbeelding als op het schilderij. Mijn vader vond dat lang geleden en zette het op de achterkant van het schilderij.

Ik heb de gewoonte als ik 's ochtends mijn tanden poets om door mijn schilderkamer te lopen. Dus elke dag kijk ik naar het schilderij en de ansichtkaart.

Af en toe komen de kleinkinderen een nachtje bij ons logeren. Quiana is een heel creatief kind en wil altijd tekenen en schilderen. Dus op een dag waren we op zoek naar een onderwerp om te tekenen en het vervolgens te schilderen. Toen werd mijn aandacht getrokken door het schilderij en we spraken af ​​dat we zouden proberen dat beeld te schilderen. Op de foto die ik heb toegevoegd kun je haar zien met het resultaat.

Vorige week spraken mijn collega's af om na het werk uit eten te gaan in Loosdrecht. Ik werkte die dag tot 15.30 uur en we spraken af ​​om 18.30 uur. Ik had nog wat tijd over voor een ritje door de omgeving vanuit Loosdrecht. Ik heb nogal wat herinneringen aan die plek sinds ik er vaak met mijn vader ben geweest om een ​​boot te huren en te gaan vissen.

Toen zag ik een verkeersbord met de tekst Vreeland en herinnerde me dat dit de plek was waar het schilderij was gemaakt. Ik besloot erheen te rijden, benieuwd of ik de locatie kon vinden. Eerst zag ik de kerk, maar had geen idee hoe ik dichterbij moest komen met de auto omdat de straten daar erg klein zijn. Dus ik parkeerde mijn auto en begon te lopen. Ik passeerde een bruggetje en herkende dat van het schilderij. Ik bleef wel naast het water en keek af en toe over mijn schouder om te kijken of ik het beeld zag dat ik zocht.

Na een wandeling van tien minuten draaide ik me om en ja hoor daar was het beeld dat ik zocht. Precies zoals ik het me herinner van het schilderij en de ansichtkaart. Ik vind het erg leuk als dingen niet op tijd veranderen om iets te hebben om naar terug te gaan. En dit was zo'n vertrouwd gevoel, voor mij is de cirkel van het schilderij nu rond.

Ik stond op exact dezelfde plek waar de schilder stond om een ​​levenslange herinnering voor mij te creëren.

The painting

As long I can remember this painting hung in my parents’ house in Zeist. It became a familiar piece of decoration on the wall, and I often looked at it, wondering where it was made. Every time we moved the painting moved with the family and had a prominent place in our house. When I was eighteen, I left home to start my nursing study in Rotterdam. But every time I came home to visit my mom and dad there was always this painting.

In the 80’s my mom and dad moved to Driebergen and of course the painting went there to. A frozen part of time, belonging to my parents and my history. One can have such material things that become a part of your life.

After my dad died in a car crash in 2003 my mom stayed in the same house for maybe two years. Then she moved back to (a seniors appartement in) Zeist and ad you can guess the painting again got a place in the small living room. I worked in the nursing home next to the senior complex and did visit my mom almost every day.

Then I changed jobs and started working in Hilversum. The visits went from daily to ever other weekend on Sunday morning. Those were nice times; I went for an early morning drive through the countryside to take pics. And always my destination was my mom’s place for a coffee. And every time my sisters joined, and we talked about whatever and many memories we have were discussed.

In 2019 my mom’s condition got worse -I wrote a blog about that- and on December 10^th she passed away. Of course, we had to sort out her belongings and make the appartement empty. I inherited the painting which now has a place in my painting room. Along with the painting came an old postcard showing the same image as on the painting. My dad found that long time ago and did put it on the backside of the painting.

I have the habit when I brush my teeth in the morning to walk through my painting room. So, every day I have a look at the painting and the postcard.

Every now and then the grandkids come over to stay for a night in our home. Quiana is a very creative child and always wants to draw and paint. So, one day we were looking for a subject to draw and then paint it. Then my attention was caught by the painting, and we agreed we would try to paint that image. On the pic I added you can see her with the result.

Last week me and my colleagues agreed to go out for dinner in Loosdrecht after work. I worked that day until 15.30 and we agreed for 18.30. I had some time left for a ride through the environment from Loosdrecht. I have quite some memories about that place since I went there many times with my dad to rent a boat and go fishing.

Then I saw a road sign saying Vreeland and remembered that’s the place where the painting was made. I decided to drive there curious if I could find the location. First, I saw the church but had no clue how to get closer by car because the streets are very small there. So, I parked my car and started walking. I passed a small bridge and recognized that from the painting. I did stay next to the water and every now and then looked over my shoulder to check if I saw the image I was looking for.

After a ten minutes’ walk, I turned around and yes there was the image I was looking for. Exactly as I remember it from the painting and the postcard. I like it a lot when things do not change in time to have something to go back to. And this was such a familiar feeling, for me the circle of the painting is closed now.

 I stood at the exact same spot where the painter stood to create a lifetime memory for me.